[vc_row][vc_column][cz_title css_animation=”fadeInRightBig” id=”cz_95835″ cz_title=””]راهنمایی های عمومی
این دارو برای بیماری فعلی شما تجویز شده است ،لذا از مصرف آن در موارد مشابه و یا توصیه آن به دیگران خودداری نمائید.
مواردی از دپرسیون تنفسی (به ویژه در صورت استفاده به همراه داروهای کاهنده فعالیت دستگاه تنفسی) گزارش شده است . در صورت
بروز ، دوز بوپرنورفین را تا نصف کاهش دهید.
بوپرنورفین ممکن است باعث افزایش فشارداخل جمجه ای و CSF شود. در صورت وجود ضایعات داخل جمجه ای احتیاط شود.
از مصرف این دارو در صورتی که حساسیت به آن یا سایر ترکیبات مشابه و مخدری دارید ، خودداری نمائید.
از مصرف همزمان الکل ، داروهای آرام بخش و خواب آور همراه با این دارو خوداری نموده ، از رانندگی و انجام کارهایی که نیاز به
هوشیاری دارد پرهیز نمائید.
در هنگام حاملگی ، اعتیاد به داروها ، مصرف برخی از داروها ( به خصوص ترکیبات مهارکننده مونوآمین اکسیداز ) ،
مشکلات تنفسی واختلالات کبدی ، قبل از مصرف قرص بوپرنورفین ، با پزشک خود مشورت نمائید.
مصرف در بارداری و شیردهی
اين دارو در بارداري جزو گروه C بوده و مصرف آن در دوران بارداري و شيردهي توصيه نمي شود.
موارد منع مصرف
حساسیت مفرط نسبت به دارو يا ساير اجزای آن .
موارد احتياط مصرف :
ايجاد وابستگي به دارو
در موارد ضربه و جراحت سر و افزايش فشار جمجمه
در صورت وجود دپرسيون تنفسي
در صورت وجود نقص عملكرد كبدي
در صورت وجود دردهاي شكمي حاد
در حاملگي و شيردهي
در افراد سالخورده و كودكان زير ۱۶ سال
ت : مقدار ونحوه مصرف دارو
اين قرص بايد در زير زبان قرارداده شود تا كاملا حل شود جويدن يا بلعيدن قرص باعث كاهش فراهمي زيستي دارو مي گردد.دوز
معمول مصرف اين دارو معمولا به صورت تك دوز روزانه مي باشد كه مقدار آن توسط پزشك فراخور وضعيت بيمار و علت مصرف
دارو تعيين مي گردد.
تداخلات دارویی
اين دارو با باربیتوراتها، بنزو ديازپين ها ، داروهاي مضعف CNS ، داروهاي القا كننده CYP3A4 ، داروهای مهاركننده CYP3A4 و
داروهاي مهاركننده مونو آمينو اكسيداز تداخل دارد.
عوارض جانبی
سرگیجه ، خواب آلودگی ، سردرد ، هیپوتانسیون ، میوز ، تهوع و تعریق،افزایش فشارداخل جمجه ای، دپرسیون تنفسی ،گیجی،
عصبي بودن، احساس سرخوشی، برادی کاردی، تاكي كاردي، هیپرتانسیون، تاری دید، استفراغ، یبوست، احتباس ادرار،
هیپوونتیلاسیون و خارش.
مسمومیت درمانی
گاهی حتی با دوزهای درمانی نیز ممکن است دپرسیون تنفسی ایجاد نماید. جهت درمان مسير تنفسي بيمار راباز نگاه داريد.اكسيژن، تزريق
وريدي مايعات، و استفاده از داروهاي تنگ كننده عروق از جمله اقدامات حمايتي است كه مي توان در موارد مسموميت و بروزدپرسیون
تنفسی انجام داد.
راه عمده، كمك مكانيكي به دستگاه تنفسي است. مي توان از نالوكسان يا دوكساپرام نيزاستفاده نمود.
شرايط نگهداري
دارو را دور ازدسترس اطفال نگهداري نمائيد.
دارو را در دماي كمتر از ۳۰ درجه سانتي گراد، دور ازنور و رطوبت و درون جعبه نگهداري كنيد.[/cz_title][/vc_column][/vc_row]
